Ik heb al enkele keren een waaknacht mogen beleven . En met de keer groeit de liefde, de verwondering en de verdieping. Het effect achteraf nestelt zich elke keer weer dieper in mijn cellen.
Onlangs ging ik kijken naar OMBRA van Opera Ballet Vlaanderen. Op het podium enkel een boom. In de pers werd er weergaloos prachtig gedaan over de stervende boom die tijdens de voorstelling heel langzaam een neerwaartse beweging maakt. Zonder verwachting stap ik de zaal, de ruimte binnen waar grote kunst wordt gemaakt. Ik merk iets heel vreemd bij me op. Tot niet zo lang geleden zou mijn lijf kippenvel gekregen hebben door de grootsheid van de ruimte, de fresco's op het plafond, het licht, de geur. Ik keek ernaar. That's it. Ik merkte op dat er binnen in mij niet veel gebeurde. Misschien was ik daar nog meer van onder de indruk. Dat -waar ik vroeger mijn nekvel zou voelen opveren- er nu weinig gebeurde.
foto: Mirjam De Vriendt
Soit... de voorstelling begint. Opera... dat betekent veel volk op de scène; nu ook met veel dansers; allemaal staan, bewegen en zingen ze vol bezieling. En dan is er ook natuurlijk het orkest. En ik snap volledig waarom een kaartje voor de opera zoveel kost en eigenlijk nog goedkoop is. Prachtig wat een samenspel, toewijding, samenwerking en timing dit soort werk vraagt. Dankbaar dat dit gesteund wordt.
foto: Koen Broos
De boom in het midden van de scène. Het koor en dansers die druppelsgewijs de scène op komen. De eerste noten die uit de orkestbak opstijgen. Er gebeurt veel. Ik zie veel verhalen, bezorgdheden, frustratie, geweld met betrekking tot de wereld van vandaag.
Gedurende de hele voorstelling merkte ik bij mezelf een luid aankloppend verlangen op:
ik wil naar het veld.
ik wil naar de nacht.
ik wil naar het gras.
ik wil naar de grond.
ik wil naar de sterren.
ik wil naar de maan.
ik wil naar de wolken.
ik wil naar de bomen.
ik wil samen en toch alleen naar de groeiende wereld.
ik wil naar mijn stoel.
ik wil zitten. bij mijn binnenste binnen..
ik wil naar het schouwspel dat ... gewoon IS.
en doordat het gewoon IS...
wordt het een buitengewone gewonigheid.
En élke keer geeft die buitengewone gewonigheid die ik mag beleven tijdens een waaknacht mij buitengewoon veel terug: inzichten, zelfliefde, mildheid, ankerwoorden die ik nadien integreer in mijn buitengewone dagelijkse dag in dag uit waar ik zo ontzettend dankbaar voor ben.
Dat de opera me helpt dit verlangen te voelen en te voeden is fantastisch.
Is je nieuwsgierigheid geprikkeld en wil je mee naar het veld? De eerstvolgende waaknacht (voorafgegaan met 10-daagse online voorbereiding) is op vrijdag 21 juni (zomerzonnewende!)
Comentarios