Ik ben in de wereld.
Ik zie het schoonste licht boven de bomen.
Overal zit mens, maar ik voel geen weerstand.
Er roepen uilen en de reeën huilen.
Ze huilen van pret of in strijd.
Dankzij mijn rendiervel heb ik geen kou.
Ik heb het warm. Mijn lichaam schreeuwt niettemin om aandacht.
Wat heb je me aangedaan de laatste maanden.
Ik buig deemoedig het hoofd.
En adem naar mijn broze spieren.
Kristien: 'Dit gedicht rolde zomaar uit me na de laatste waaknacht. 😳'
Nelle: 'Wil jij ook ervaren hoe de nacht je terug in je lichaam, terug bij jezelf brengt? Op vrijdag 21 juni, de zonnewende, gaan we er weer voor. O! Ik kan niet wachten... Hier alle info en inschrijven 👉 www.iksplosie.com/waak'
Tot dan!
Kristien & Nelle
Volg ons op instagram: @iksplosie
