over hoe ik Kristien leerde kennen.
Ik leerde Kristien kennen nadat ik een vriendin zag transformeren en helemaal zag thuis komen in haar dromen. Die vriendin creëerde een droomatelier en werkplek die een verlengde vormt van haar zijn en haar missie die ze neer wil zetten. Kristien begeleidde haar, stond aan de zijlijn en hielp haar in haar zoektocht naar zichzelf en haar bedrijf.
Die vriendin vertelde me over Kristien; over haar concrete aanpak die verschillende (levensloop)aspecten belicht, open legt en inzicht biedt.
'Dat heb ik nodig' voelde ik.
Ik ging bij haar langs; om te praten, te huilen, kwaad te zijn, inzicht te krijgen en verlichting te voelen.
Er was een keer -op het einde van een sessie; ik met rode ogen en een natte zakdoek in mijn hand, tussen het recht staan en de deur opendoen- dat Kristien vertelde over haar schrijven. Haar ogen blonken als een meer waar de zon in weerkaatst, haar lach daalde in haar buik.
Ze vertelde over de zaligheid van schrijven; ook over de struikelblokken en de worstelingen met verhaallijnen en personages. Ik luisterde (in de zijnheid van theatermaker) en herkende haar verhalen en twijfels maar ook de aha-erlebnis van het creëren.
Of hoe ze als kind flink naarstig gedichten schreef en optrad tijdens familiefeesten. Ik luisterde (in de zijnheid van het kind dat ik ooit was) en herkende de euforie, goesting en zenuwen die door mijn eigen kleine lijf gierden bij het spelen van Maria en Jozef met Kerstmis.
Hoe komt het dat dingen lopen zoals ze lopen maar dat het ook lijkt alsof dingen lopen zoals ze moeten lopen?
Net heeft ze Regensoldaten geschreven en los gelaten aan de lezer. Een roman waarin je in de schoenen staat van Mus; als in een dagboek vanuit de ik-persoon. Je leest en leeft Mus als kind, adolescent en volwassene. Je stapt met haar mee. Soms kon ik me identificeren met haar (als ze op ontdekking ging in de make-up tas van haar moeder), een andere keer verlangde ik naar haar (als ze gezwind de mannen rond zich wist te verleiden), of walgde ik van haar (als ze dronken -met de fles in haar bureaulade- voor haar patiënten zat). Maar vooral voelde ik mededogen naar haar. Hoopte ik dat ze hulp zou zoeken; dat ze een Kristien zou tegen komen om in te zien hoe het zo ver was kunnen komen...
De schrijver ontroerde me met humor, tragiek en gelukkig ook een scène waarin Mus voor het eerst haar zintuigen leek te ontmoeten en te voelen. Een scène waarin Mus lèèfde. Een ode aan het gewaarzijn en aan de dingen die bewust lopen.
"... Ik zuig mijn lichaam vol met zuurstof. Deze lijkt te stromen langs mijn neus en mijn mond tegelijk; en even later zelfs door mijn kleren heen, langs de poriën van mijn huid mijn lichaam in, alles spoelend, mijn ingewanden inbegrepen tot uiteindelijk van binnen naar buiten toe en omgekeerd mijn ganse lijf ervan tintelt,..."
Schrijven lijkt de speeltuin van Kristien De Wolf waarin ze alles wat ze is geworden en heeft geleerd, kwijt kan. Een verzamelbekken waarin niet alleen de zon haar stralen laat weerkaatsen maar ook de regen voor opspattende regensoldaten zorgt. Zon en regen. Ze gaan hand in hand.
Door haar jarenlange ervaring in het coachen van mensen en haar oneindige honger en nieuwsgierigheid naar ontwikkeling en begrijpen weet ze dit nu ook artistiek te vertalen in haar boeken.
Ik heb Regensoldaten graag gelezen. Een verhaal dat voor de lezer een wake-up-call kan zijn.
Wat als ik niet met rode ogen en natte zakdoek in de hand- Kristien was tegen gekomen? Wat als die vriendin niet over haar zou hebben verteld? Dan waren de dingen anders gelopen.
Maar soms lopen de dingen zoals ze lopen en soms lopen de dingen zoals ze moeten lopen en zijn of lijken er energetische krachten die het stuur in handen hebben. Magnetisme.
Lìjkt het zo of ìs het zo?
I K S P L O S I E maakten we met alles wat we in ons hebben zitten. Het is een eer dit samen met haar te kunnen doen. In dit programma speelt de creatie een belangrijke rol om in verbinding te komen met jezelf en de ander.
We zijn makers, denkers, voelers en zijners.
En af en toe eens goe lachen!
Nieuwsgierig naar die vriendin? Hier vind je haar inspirerende instagrampagina (haar website zit in de link in bio)
De cover van het boek Regensoldaten is van Maaike Huys - zeker ook de moeite om rond te struinen in haar wereld vol detail, ambacht, liefde, rariteiten... instagrampagina Maaike